yoruldum yemin ederim

çok fazla sorumluluk
çok az zaman
sağ kolum uyuşucak
salonun ortasına yığılıcam.
korkum bu.

duştan sonra buharlı ayna bile alnımdaki vaktinden önce yer etmiş kırışıklıkları gizlemiyor. buhu vermemiş oralara, bakiyim de göriyim diye ayna... ben hala gençliğime yüz çeviriyor, hatırlatmalarını görmezden geliyorum. ben ona çelik ayna yaptıkça bir başka ayna suratıma tosluyor "kağıttan başka kırışmış bir şeyi tanımaman gerekirdi"yi... sağ kolum uyuşucak. vaktinden çok daha erken beyaz ekran çıkıcak. adımı soyadımı, doğumumu ve hayırdır inşallah dedirten bitimimi yazıcak büyük fontla... korkum bu...