durup dururken eski sevgili özlemek

nerden çıktı, nasıl oldu anlamadım...
kafam az karışık gibi bir de bu çıktı.
üstelik son zamanların en eğlenceli gecelerinden biri sonrası.
içinde savrulduğum gelgitler bir yana,
ne istediğimi, ne yaptığımı bilmezken,
şimdi bi de gecenin bi vakti o'nu özledim.
hem de böyle resmen içimden onu kovaladığımı farkederek...
o kadar itmişim, o kadar hakkında bi şey düşünmeyi reddetmişim ki,
gecenin bi yarısı tüm eksik vedası kabus gibi çöktü üstüme.
kapıyı yüzüne kapatıp, "böylesi daha sağlıklı" deyişim bile bi fena geldi.
fenalık mı ettim yoksa cidden?
yoksa tuzbuz'laşıyo muyum gittikçe... (k)
bir omzumda maskara, bir omzumda tuzbuz,
gecenin bi yarısı günahımla sevabımı tartar,
melekle şeytanın kulaklarımı üfleyen sesleriyle derbeder oldum.
az susun da sınavıma çalışıyim...

off çok özledim...