mısrak yedim, düşüyorum.

kendim kaşındım. nerden çıktı bilmiyorum. aslında cezaevindeki bir arkadaşa mektup yazıyordum, hava zaten baştan bulutlu yani. ha bir de kitap gönderiliyormuş sadece, ben de kitap şeçiyordum. Elim gitti, gitmez olaydı. Sayfaları tuzlu sudan dalga dalga...Bu adam bende fena etkiler yapıyor. Kaç sene geçmiş lise biteli, hala elim ayağım titriyor.

Şu mısralara geldim ki o sırada "Ghost Ship in a Storm" çalıyordu sanki.. sıcak suyla dolu bir küvette elindeki jiletten yansıyan ışığa bakarken şohben zehirlenmesi geçiren bir perişanım...

"Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum
Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz
İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü
Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü buruşturuyorum
Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı
Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna
Değişmek
Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını
Bana kızıyorlar sonra, ansızın bana
Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma
Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan
Ve geçilmiyor ki benim
Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapılmışlığımdan.

Bilmezler, kızmıyorum, bunu onlardan anlıyorum biraz
Erimek, bir olmak ve unutulmak içindeki onlardan
Ya da bir başkaca şey: ben kendimi ayırıyorum
O yapayalnız olmaktaki kendimi
Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi
Sanki ben upuzun bir hikaye
En okunmadık yerlerimle
Yok artık sıkılıyorum."

E.C